Saturday, February 23, 2013

မေလးရွားမွ ျပံဳးေတာ္မူ

က်မေစ်း၀ယ္ေနၾကဆာလာရန္းရွိအသစ္ဖြင့္ေသာဆိုင္တြင္ ဆန္နွင့္ အျခား လုိအပ္ေသာ အသံုး အေဆာင္ မ်ား၀ယ္ရန္ အလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္နွင့္အတူ လာခဲ့ၾကပါသည္။ က်မကားပါကင္ထိုးျပီးခ်ိန္တြင္ နွစ္ေယာက္ထဲမွ တေယာက္က အမ က်ေနာ္ ဖိနပ္လိုခ်င္လုိ ့ ဟုေျပာေသာေၾကာင့္ သြားေလနင္တုိ ့ၾကည့္ျပီး ၀ယ္ေပါ့ ဆို၍ တြန္းလွည္းနွင့္က်မတေယာက္ထဲ ထြက္ခဲ့ပါသည္။ က်မလိုအပ္သည္မ်ား ကို၀ယ္ယူျပီးခ်ိန္အထိ ထိုနွစ္ေယာက္ကို မေတြ ့မိေသးပါ။ က်မေကာင္တာတြင္ေငြရွင္းေနခ်ိန္တြင္ေရာက္လာပါသည္။ က်မက ရခဲ့ျပီလား ဟုေမးရာ အမကိုေစာင့္ေနတာ အမကိုေမးမလို ့ ဆို၍ ေငြရွင္းျပီး သူတုိ ့ေနာက္လုိက္္ခဲ့ပါသည္။ ဖိနပ္မ်ားထားေသာေနရာသို ့ေရာက္ရာ က်မလဲ၀ုိင္းေရြးေပးျပီး ဟဲ့ နင္နဲ ့ေတာ္လားမေတာ္လား တုိင္းယူေနာ္ လုိ ့ေျပာလိုက္ေသာအခါ ဖိနပ္လုိခ်င္ေသာတေယာက္က ျပန္ေျပာလုိက္သည္မွာ အမ ဖိနပ္က အၾကီး နဲ ့အေသး ေစ်းအတူတူဘဲမွတ္လား က်ေနာ္ အၾကီးဘဲယူလုိက္ေတာ့မယ္ ဟုဆိုေလသတည္း။





1 comment:

စံပယ္ခ်ိဳ said...

တကယ္လဲ ျပဳံးခဲ႔ရပါတယ္