Friday, March 22, 2013

မေလးရွားမွ ကုသိုလ္


က်မ မေလးရွားမွာေနစဥ္က ေန ့စဥ္ေန ့တုိင္း နံနက္ေျခာက္နာရီထိုး အလုပ္သမားမ်ားအလုပ္သြားသည္နွင့္ ဆန္ေလးဘူးခန္ ့ကို အိမ္ေရွ ့တြင္ၾကဲခ်ထားလုိက္ပါသည္။ စာကေလးမ်ားကိုအစာေကၽြးျခင္းပါ။ ဆန္ကီလုိ ငါးဆယ္ ၀င္အိတ္ၾကီးတအိတ္ကို တပတ္(သို ့)ေျခာက္ရက္ခန္ ့သာေကၽြးရပါသည္။ အလြန္တရာၾကည္နဴးဖြယ္ေကာင္းေသာ ျမင္ကြင္းေလးကို အစာၾကဲျပီးခ်ိန္တိုင္း အိမ္ထဲမွ ၾကည့္ေနမိပါသည္။ စာကေလးမ်ားဆူညံစြာနွင့္ အစာကိုစားေနေသာျမင္ကြင္းက က်မအတြက္ တသက္မေမ့နိုင္စရာပါ။ ဆန္ကုန္သြား၍ မခ်မိပါလွ်င္ ဆူညံစြာေအာ္ေနတတ္ပါသည္။ ကုန္တုိင္းခ်ေပးထားျပီး ညေနသူတို ့အိပ္တန္းတက္ခ်ိန္နီးမွ မခ်ေတာ့ပါ။ သူတို ့ကိုေန ့တုိင္းေကၽြးေနေသာေၾကာင့္ ေနေရာင္ထြက္ျပဴစအခ်ိန္ေရာက္သည္နွင့္ က်မအိမ္ေရွ ့ဓါတ္ၾကိဳးတြင္ တန္းစီေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ က်မ၏ ေဘးအိမ္တြင္ေနေသာ တရုတ္မကေျပာပါသည္။ သူတို ့အိမ္က အ၀တ္ေတြေပၚခ်ီးပါခ်ပါသည္တဲ့။ သူမေျပာသည္မွာမွန္ပါသည္။ က်မအိမ္အစာလာစားလွ်င္ က်မအိမ္၌ သာနားသည္မွ မဟုတ္တာ။ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားအိမ္မ်ား၌လည္းနားပါသည္။ ထို ့အတြက္ေၾကာင့္ က်မျခံ၏ အလယ္ေကာင္ တည့္တည့္ တြင္သာဆန္ကိုခ်ေပးထားပါသည္။
ကိုယ့္ေၾကာင့္သူမ်ားကိုမထိခုိ္က္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္နွင့္ က်မ၏ကုသိုလ္သည္ သူမ်ားအတြက္ အကုသုိလ္ျဖစ္ေနမွာစိုးေသာေၾကာင့္ဆင္ျခင္လုိက္ျခင္းပါ။ သူတုိ ့ကေတာ့ဘာမွမသိရွာပါ။ အစာခ်လွ်င္စားမည္။ အစာမရွိလွ်င္ ေအာ္ပါမည္။ ထိုသို ့နွင့္ မေလးရွားေနထုိင္စဥ္ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ ေန ့စဥ္ျပဳျမဲ ဒါန ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။

Wednesday, March 13, 2013

နန္းရွင္ျဖစ္တည္လာေသာရပ္၀န္း

https://www.facebook.com/pages/%E1%80%94%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B8-%E1%80%9B%E1%80%BD%E1%80%84%E1%80%B9/564047433624843?ref=hl

နန္းရွင္ · by နန္း ရွင္ · August 16, 2011

ဘ၀ရဲ့ေႏွာင္ႀကိဳး



ေသာက ရပ္၀န္းထဲကခ်စ္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေပမယ့္ငါ့ႏွလံုးသားမွာသံေယာဇဥ္ေတြ တရစ္ၿပီး တရစ္ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ ့အို  ေျပးမထြက္ရဲပါ ။ ငါ့အတၱဟာ ငါ့ရင္ကို ျပန္ေလာင္ကြ်မ္းမိုးလိုရြာေနတဲ့ အနမ္းေတြလည္းသက္မဲ့တခုလိုရင္မွာခံစားေလာင္ကြ်မ္းသြားတဲ့ ႏွလံုးသားအစံုကိုေၾကကြဲစြာ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္  အထပ္ထပ္ လႊမ္းၿခံဳခံထားရတဲ့ေသာကေတြၾကားက  အတၱေတြ တခုၿပီး တခုေမြးဖြားသံေယာဇဥ္ေတြနဲ ့ ယက္လုပ္ထားတဲ့ဒီ အတၱေတြဟာခါးသက္တဲ့ဘ၀အတြက္ထြက္မေျပးရဲတဲ့ဘ၀ရဲ ့ေႏွာင္ႀကိဳးေတြပါေလ  ။   ။

                      ၁၃ ၊ ၈ ၊ ၁၁
(၃၈)ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ ့ျခင္း
ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ)

နန္း ရွင္
 နန္းရွင္၏ ဖခင္  ျမသန္းလင္း (ကဗ်ာဆရာ)
နန္းရွင္၏ေမြးသမိခင္ 
 

Monday, March 11, 2013

ရယ္ေစခ်င္လို႕ပါ



  • နန္း ရွင္
    အၾကံျပဳတိုက္တြန္းခ်က္အား အလြန္ေလးစားစြာ လက္ခံထားျပီးပါျပီ။မၾကာခင္ တင္ျပလိုက္ပါ့မယ္...ေက်းဇူးပါေနာ္....။
    ေၾကာက္လုိ ့လားလုိ ့ေမးရမလိုျဖစ္ေနျပီ။
    ဒီေန ့ကမၻာ့ကဗ်ာေန ့က်င္းပတယ္။၂၁ရက္ေန ့မွာ မအားလို ့ဒီေန ့မွ က်င္းပျဖစ္တယ္။တျခားလူေတြမအားၾကလို ့က်ေနာ္နဲ ့ညိုထက္(လမ္းသစ္ဦး)
    ႏွစ္ေယာက္ပဲ အခန္းနားကိုတက္ျပီး ႏွစ္ေယာက္ထဲက်င္းပတယ္။လူမစည္ကား
    ေပမဲ့ အရမ္းကို ခမ္းနားတဲ့ ပဲြတစ္ခုပါ။
    တိုင္းျပည္ကႏုႏု မုန္တိုင္းကထန္ထန္ ဆိုတဲ့အတိုင္း အခုထိမရင့္က်က္နုိင္ေသးသလို မုန္တိုင္းေတြကလဲ ထန္သည္ထက္ ထန္ေနပါ့ပဲ။
     သတြါခပ္သိမ္းတရားကိန္း ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာရွိပါေစ။ 

Tuesday, March 5, 2013

မေလးရွားမွ သံေ၀ဂ

သူမ မေလးရွားေရာက္ေတာ့ လူခံမရွိေတာ့ အရမ္းကို ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္ သူမကို ပို ့တဲ့ပဲြစားက အခုေနတဲ့အိမ္ကို ပို ့ေပးတယ္ အဲ့ဒီအိမ္နားက ျမန္မာထမင္းဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္တယ္ ပန္းကန္ေဆးပါ တလကို ေလးရာ့ငါးဆယ္ရတယ္ သူမအဲ့ဒီအိမ္က အမ်ဳိးသားနဲ ့ အတူတူေနခဲ့တယ္ သူမက ထိုင္းစကားေျပာတတ္တယ္ ထိုင္းမွာလဲၾကာခဲ့တယ္ သူမတို ့နွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး ၾကိဳးစားမယ္လုိ ့စိတ္ကူးလုိက္တယ္ အခုမွသူမ ေယာကၤ်ား နွစ္ေယာက္ဘဲရွိေသးတယ္ လို ့က်မျမန္မာထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ေျပာျပျခင္းခံရတာပါ အဲ့ဒါနဲ ့ဘဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနလိုက္ တယ္ က်မတခါတေလမွာ ျမိဳ ့ထဲသြားတဲ့အခါ ေငြလႊဲသြားတဲ့အခါေတြမွာ ၾကံဳမိတယ္ ခေလး ေလးတေယာက္ကို ပိုက္ျပီး ေရႊေတြ၀တ္ထားတာမွ တပံုၾကီး ျပံဳးျပနႈတ္ဆက္လုိက္မိတယ္ အဆင္ေျပလားလုိ ့ေမးစရာမွမလုိတာ သူ ့မွာ၀တ္ထားတာအျပည့္နဲ ့ဆိုေတာ့ေလ တခါက ဆိုင္ကယ္သြား၀ယ္တဲ့ေနရာမွာ သူမကိုေတြ ့လုိက္တယ္ ျပီးေတာ့ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သူမရဲ ့စကားေတြက အရမ္းကို ျမင့္ေနပါတယ္ ရဲေတြကို ဘယ္လုိပိုင္ေၾကာင္း ဘယ္သူေတြအဖမ္းခံရလုိ ့သူမက လုိက္ေရြးေပးရေၾကာင္း သူမဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အဆင္ေျပေၾကာင္း သူမေျပာသမွ်ကို ျပံဳးျပံဳးေလးနားေထာင္ျပီး  ဆိုင္ကယ္ကိစၥျပီးတာနဲ ့ျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္ အဲ့ဒါနဲ ့ဘဲ အခ်ိန္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါျပီ က်မကို သူမနဲ ့သိတဲ့ လူတေယာက္က လာေျပာျပတာပါ သူမနဲ ့သူမယူထားတဲ့ေယာကၤ်ား မူးယစ္ေဆးေရာင္းျပီး အဆင္ေျပၾကတာတဲ ့ ခေလးေလး ကိုဗန္းျပျပီး ခေလး အႏွီးထဲမွာ ေရခဲလုိ ့ေခၚတဲ့ ဘိန္းေတြထည့္ေရာင္းတယ္တဲ့ ခ်မ္းသာလုိက္တာမွ ျမန္မာျပည္က မိဘေတြကိုလဲ ျပန္ပို ့နိုင္ခဲ့တယ္ ရဲေတြကိုလဲ ပိုက္ဆံေပးျပီး အိတ္ထဲထည့္ထားနုိင္ခဲ့တယ္တဲ့ ျပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ သူမရဲ ့ ေကာင္ေလးက ဗမာျပည္ျပန္သြားတယ္ မေလးမွာကစီးပြားေရး အဆင္ေျပေနေတာ့ေကာင္ေလးက ျပန္လာခဲ့တယ္ ေကာင္ေလးမိဘေတြကျပန္မလႊတ္ခ်င္ၾကဘူး ျမန္မာျပည္
က ျပန္လာေတာ့ သူမကို သိပ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး ေကာင္ေလးက အျပင္သြားရင္းနဲ ့ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ ့ ရႈ႔ပ္ေနတယ္ ပိုက္ဆံကလဲေရလုိ သံုးေနေတာ့ သူလုပ္သမွ်ျဖစ္ေနတာေပါ့ အဲ့ဒါနဲ ့သူမတို ့လင္မယား တက်က္က်က္ျဖစ္လာၾကတယ္ သူမက ေဆးေတာ္ေတာ္စဲြေနလုိ ့ ေကာင္ေလးက သူ ့မကို အခန္းထဲမွာပိတ္ျပီး ထားလုိက္တယ္ ေဆးျဖတ္ခုိ္င္းတာတဲ့ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ယင္းမထေတာ့ဘူး အဲ့ဒီေတာ့မွ တံခါးဖြင့္ေပးျပီး သူမအလုပ္ကို ေပးမလုပ္ေတာ့ဘဲ ခေလးဘဲထိမ္းခုိင္းထားတယ္ သူမကလဲလြတ္ျပီဆိုတာနဲ ့ ေကာင္ေလးကို ပစၥည္းေတြနဲ ့ (ဘိန္း) အတူ ရဲ ကိုဖမ္းခို္င္းလိုက္တယ္ ေကာင္ေလး အဖမ္းခံလုိက္ရတယ္ ေထာင္က်သြားတယ္ သူမ ခေလးတေယာက္နဲ ့က်န္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ေကာင္ေလး က ဆယ္လဘဲက်တာ သူမျပန္လုိက္ေပးလုိ ့သက္သာသြားတယ္ ေကာင္ေလး ေထာင္ကထြက္လာေတာ့ သူ ့ခေလးကို ေတာင္းတယ္ ျပီးေတာ့ သူ ့အေမဆီကို ျမန္မာျပည္ကို ပိုု ့လုိက္တယ္ ခေလးမွာလဲ HIV ရွိေနတယ္ သူမကိုေတာ့ စီးပြားျပိဳင္ဘက္လုိ သေဘာထားျပီးတုိက္ခုိက္ေတာ့တာတဲ့ သူမက ေဆးစဲြသမား ေဆးမရွိရင္မျဖစ္ေတာ့ဘူး ေကာင္ေလး ကလံုး၀မသံုးဘဲ ေရာင္းရံုေရာင္းေတာ့ ေကာင္ေလးကအရမ္းအဆင္ေျပတယ္ ေကာင္ေလးက သူ ့ပုိက္ဆံသူပိုက္ျပီး ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတယ္ သူမတေယာက္ထဲ ေဆးေပးရင္လုပ္ခ်င္တာလုပ္အေနအထားကိုေရာက္သြားတယ္ ျပီးေတာ့ သူမကို ေဆးအျမဲရွာေပးနုိင္တယ္ဆိုတဲ့ေယာကၤ်ားတေယာက္နဲ ့အတူေနေနတယ္ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တခါထပ္ေတြ ့လုိက္တယ္ သူမရဲ ့လက္ေတြမွာ ေရယံုေတြေပါက္ေနတယ္ အၾကီးၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ သူမယူထားတဲ့ေယာကၤ်ားက ေဆးလဲရွာေပးတယ္ ေဆးလဲကုေပးတယ္တဲ့ က်မတတ္နိုင္သေလာက္ပိုက္ဆံေပးခဲ့ေသးတယ္ ေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုးေနျပီ ဒါနဲ ့မေတြ ့မိေတာ့ဘူး သတင္းၾကားတာေတာ့ ေရယံုေတြေျပာက္သြားျပီး ဘိန္း (ေရခဲ)ျပန္ေရာင္းေနတယ္တဲ ့ ဒါေပမဲ့ ပစၥည္းခ်ေပးတဲ့သူေတြကို ပိုက္ဆံျပန္မေပးနုိင္လုိ ့ေျပးသြားရတယ္တဲ့ ျပီးေတာ့ ရဲဖမ္းခံရျပီး ကမ့္ထဲမွာတင္ ေသသြားပါတယ္တဲ့


သူမရဲ ့ မေလးစေရာက္တုန္းကေတြ ့လုိက္ရတာကေန ေသဆံုးခ်ိန္ထိ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သိလုိက္ရတဲ့ က်မအတြက္ သနားပါတယ္လုိ ့ေျပာရမလား မိုက္လုိက္တာလုိ ့ေျပာရမလားေတာင္ မေ၀ခဲြတတ္ေတာ့ပါ။ သို ့ေသာ္ သူမ၏ဘ၀လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္၍ သံေ၀ဂ ရလိုက္မိပါသည္။



Saturday, March 2, 2013

မေလးရွားမွ ျဖစ္ရပ္မွန္

က်မမေလးရွားေရာက္ေတာ့ ပဲြစား ပုိ ့ေပးေသာအလုပ္ရွာေပးနိုင္ေသာလူအိမ္တြင္ေနရပါသည္။ က်မေရာက္ေသာေန ့တြင္ က်မေရခ်ဳိးရန္အတြက္ ေရခ်ဳိးခန္း၀င္စဥ္တြင္ ထို အလုပ္ရွာေပးေသာလူက ဆပ္ျပာျခင္းေတာင္းလာေပးပါသည္။ ျခင္းေတာင္းဆိုသည္မွာ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဘူးစေသာအစံုအလင္ ထည့္ထားေသာျခင္းကို                ဆိုလုိပါသည္။      ထိုသူက တံခါးအေပၚ ကေပးေသာ္လည္း  တံခါးခ်က္မွာမခုိင္ေသာေၾကာင့္ တံခါးပြင့္သြားရာ က်မလဲအလန္ ့တၾကားနွင့္ တံခါးကို ျပန္ပိတ္လုိက္ျပီး ဆပ္ျပာျခင္းကို လွမ္းယူလုိက္ပါသည္။ စစျခင္းေဆာက္နွင့္ထြင္းျခင္း ဆိုတဲ့စကားကက်မအတြက္မ်ားလား။ က်မ၏မေလးရွား စေရာက္ေရာက္ျခင္းအျဖစ္အပ်က္တခုပါ။ က်မက အမ်ဳိးသား၏ စပန္ ့သားအကီ် ၤမ်ားကို ယူသြား၍ ေအာက္ခံအကီ် ၤေက်ာအျပည့္နွင့္၀တ္ပါသည္။ ထိုသို ့၀တ္စားျခင္းကပင္ ထိုသူ၏ မ်က္ေစ့က်စရာျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။ က်မသြားျခင္းသည္ အလုပ္လုပ္ရန္အတြက္ဆိုေသာ္လည္း က်မဘာမွ မည္မည္ရရမတတ္ပါ။ စက္လဲကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္မတတ္။ အခ်က္အျပဳတ္ကလဲလူစဥ္မမွီ။ စားေသာက္ဆိုင္လုပ္ရန္ကလဲ ရုပ္ရည္ကလဲမရွိ။ သို ့ေသာ္ ထိုအိမ္တြင္ ဘိန္းစားမ်ား ကိုခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးရန္ က်မမီးဖိုေဆာင္သို ့၀င္ခဲ့ရပါသည္။ အလုပ္မရခင္စပ္ၾကားဟုေျပာ၍ ၀င္ခိုင္းျခင္းပါ။ ဘိန္းစားမ်ား ဆိုသည္မွာ အလုပ္ရွာေပးမည္ဆိုေသာသူတေယာက္သာလွ်င္ အလုပ္ရွိ၍ သူ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးမွာ သူ ့အားမွီ၍ စားေနၾကေသာသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္လုပ္လွ်င္လည္း အိမ္လခရရန္ သံုးရက္ခန္ ့အလုပ္ဆင္း၍ အိပ္ေနၾကေသာဘိန္းစားေနၾကေသာ သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ က်မတခါတရံဘူးမွ်မျမင္ဘူးခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားၾကား ေရာက္ရွိလုိ ့ေနရပါသည္။ တေန ့က်မကို ပုိ ့ေပးေသာပဲြစား ျပန္ေရာက္လာပါသည္။ က်မကို သူနွင့္အတူတကြေနပါ။ သူအားလံုးတာ၀န္ယူပါသည္။ သူက ထိုင္းနွင့္မေလးရွားသို ့လူပဲြစားျဖစ္ပါသည္။ ထုိင္းတြင္လည္း ထိုင္းမတေယာက္ကို အတူတကြေနထိုင္ပါသည္။ က်မကိုေတာ့ မေလးရွားတြင္သူႏွင့္အတူေနရန္အတြက္ပါတဲ့။ က်မေနေသာအိမ္တြင္ အိမ္ခန္းငွားခမ်ားေပးျပီး သူထိုင္းသုိ ့ျပန္သြားပါသည္။ က်မကို ထိုအိမ္ရွိ ဘိန္းစားမ်ားက သူတာ၀န္ယူပါမည္ ငါတာ၀န္ယူပါမည္ နွင့္ ဘိန္းရႈေသာအခန္းတြင္လုေနၾကသည္ဟုု တဆင့္ျပန္ၾကားမိေသာအခါ က်မေက်ာခ်မ္းေနရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ အလုပ္ရွာေပးမည့္သူက က်မအားအလုပ္ရွာေပးရန္ အလုပ္ရွိေသာေနရာသို ့ ေခၚသြားေသာ္လည္း အလုပ္အစဥ္မေျပသျဖင့္ ထုိအိမ္၌ ပင္ျပန္ေနရျပန္ပါသည္။ က်မဟင္းခ်က္ေနရပါသည္။ ဟင္းခ်က္သည္ဆိုသည္မွာလညး္ အထူးအေထြမဟုတ္ပါ။ ၾကက္ဥဟင္း၊ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ပဲနီေလးဟင္း၊ ပဲဟင္း မ်ားသာလည္ေနပါသည္။ သူတို ့အားလံုးကို ထိုဟင္းမ်ားမွသာတတ္နိုင္ပါမည္။ တခါတရံတြင္ ထမင္းမစားရေသာေန ့ပင္ရွိပါသည္။ က်မေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ကုန္ေနမိပါသည္။မေလးရွားလာမိသည္မွာမွားျပီဟုပင္ေကာက္ခ်က္ခ်ေနမိပါသည္။ က်မေရာက္ျပီး နွစ္ဆယ့္နွစ္ရက္ေျမာက္ေန ့တြင္ ပဲကုလားဟင္းထဲ ဆီသတ္အိုးကို ထည့္ရန္ မလုိက္စဥ္ ေျခေထာက္ေပၚသုိ ့ဆီပူမ်ားအကုန္က်ကုန္ပါသည္။ က်မလဲစီးထားေသာ ဖိနပ္ကို ခၽြတ္ပစ္လုိက္ရာ အရည္ျပားပင္ပါသြားျပီး အျဖဴထည္အတိုင္းက်န္ခဲ့ပါသည္။ က်မဆီပူေလာင္ေနပါသည္။ အလုပ္လုပ္ဘို ့မဆိုထားႏွင့္ လမ္းေတာင္မေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ပါ။ က်မကံၾကမၼာဆိုးေလစြ။ ေဆးခန္းျပဘုိ ့ေနေနသာသာ ေဆးျပာပင္၀ယ္ရန္ပိုက္ဆံမရွိခဲ့ပါ။ က်မထိုအတိုင္းပင္ေနခဲ့ပါသည္။ က်မအနာမွာ နွစ္လခန္ ့ၾကာခဲ့ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို ့ဘိန္းစားေနစဥ္ ဘိန္းေငြ ့ေတြက က်မအနာသို ့၀င္ခဲ့ပါသည္။ ရက္နဲနဲၾကာလာေသာ္ သူတို ့ဘိန္းရႈခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ က်မအနာကကိုက္လာပါသည္။ သူလဲ ဘိန္းေငြ ့ကိုရႈဘုိ ့ေတာင္းေနျခင္းပါ။ ဘိန္းေငြ ့လဲရေရာ ကိုက္တာလဲေျပာက္သြားပါသည္။ တရက္နွစ္ရက္ခန္ ့သတိမထားမိပါ။ သံုးရက္ေျမာက္ေန ့တြင္ သတိထားမိလုိက္ပါျပီ။ က်မ ကို အိမ္ေျပာင္းေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုမိပါသည္။ က်မကို အလုပ္ရွာေပးမည့္သူက သူ ့သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ အခန္းသြားငွားေပးပါသည္။ အေၾကြးႏွင့္ပါ။ ထိုအိမ္မွာေနေသာသူမ်ားက အလုပ္ကုိေကာင္းမြန္စြာလုပ္ျပီး မိဘမ်ားဆီသုိ ့ ပုိက္ဆံပို ့ေနေသာသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ က်မကိုလဲဂရုစိုက္ၾကပါသည္။ က်မထုိအိမ္တြင္သံုးလခန္ ့ေနျပီးေနာက္အလုပ္ရရာေနရာသုိ ့ေျပာင္းေရြ ့ေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ က်မကို ပို ့ေသာပဲြစားကေတာ့ေပၚမလာေတာ့ပါ။ က်မကိုအလုပ္ရွာေပးမည့္သူကေတာ့ အျမဲတမ္းလာပါသည္။
က်မကိုအမတေယာက္ကဲ့သုိ ့ လာေရာက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္တဲ့။ က်မထိုစက္ရံု၌ အလုပ္လုပ္ေနရင္း ခ်ာတိတ္ေလးတေယာက္နွင့္ ရင္းနွီးျခင္း တခုစတင္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ က်မတို ့၏ရိုးရိုးသားသားရင္းနွီးျခင္းကို  အလုပ္ရွာေပးမည့္ပဲြစားကေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္၍ ေရာက္လာကာ ခ်ာတိတ္ကေလးကို ၾကိမ္းေမာင္းျပီး ဒီစက္ရံုတြင္အလုပ္ဆက္မလုပ္ရန္ ေမာင္းထုတ္လုိက္ပါသည္။ ခ်ာတိတ္ကေလး တျခားေနရာတေနရာသို ့ေျပာငး္သြားပါသည္။ က်မကိုေတာ့ဖုန္းဆက္ပါသည္။ က်မအလုပ္ပိတ္လွ်င္ ခ်ာတိတ္ကေလးထံသုိ ့သြားတတ္ပါသည္။ တရက္ခ်ာတိတ္ကေလး ထံသြားစဥ္ ေနာက္က်သြားပါသည္။ ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ စက္ရံုသို ့ျပန္ေရာက္လာေသာက်မကို ပဲြစားက သူ ့ေစာင့္ေနသည္မွာၾကာလွျပီး ခ်ာတိတ္ကေလး၏ အလုပ္သို ့ပင္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္းေျပာပါသည္။ ေနာက္ထပ္ထပ္သြားလွ်င္ခ်ာတိတ္ကို သတ္ပစ္မည္ဟုပင္ျခိမ္းေျခာက္လာပါသည္။ က်မကိုလည္း သူၾကိဳက္ေနေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ က်မကေတာ့ သူ ့စကားမ်ားကို အေရးတယူမလုပ္ခဲ့ပါ။ သြားျမဲသြားျဖစ္ခဲ့သည္။ တေန ့ ညေနေျခာက္နာရီခန္ ့တြင္ ခ်ာတိတ္ကေလး၏ စက္ရံုမွ ဖုန္းဆက္လာပါသည္။ ခ်ာတိတ္ ဒါးထိုးခံရလုိ ့ေဆးရံုေရာက္ေနပါသည္တဲ့။ ညေန သံုးနာရီ Tea Time အခ်ိန္တြင္ လူနွစ္ေယာက္လာေတြ ့ပါသည္တဲ့။ ျပီးေတာ့ လည္ပင္းတြင္ နွစ္ခ်က္ လည္ျမိဳတြင္တခ်က္ထိုးသြားရာ ေသြးမ်ားအလြန္ထြက္ေနပါသည္တဲ့။က်မေတာ္ေတာ္တုန္လႈပ္သြားပါသည္။  မနက္မိုးလင္းစအခ်ိန္တြင္ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ရာ ခ်ာတိတ္ေသပါျပီတဲ့။ က်မေဆးရံုသို ့လုိက္သြားၾကည့္ခဲ့ပါသည္။ က်မဘာဆိုဘာမွမတတ္နို္င္ခဲ့ပါ။ က်မေၾကာင့္ ခ်ာတိတ္ကေလးဒုကၡေရာက္သြားခဲ့ပါျပီ။ က်မဆီသို ့ပဲြစားေရာက္လာျပီး ေနာက္ထပ္တေနရာတြင္ အလုပ္သြင္းေပးခဲ့ပါသည္။ ခ်ာတိတ္ကိစၥအတြက္ က်မကိုပါ ေျခရာေျဖာက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ က်မ ကိုလဲျခိမ္းေျခာက္ပါသည္။ ေနာက္တခါထို အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးျဖစ္ခဲ့ရင္ က်မကိုသတ္ပါမည္တဲ့။ က်မသူ ့လက္ကလြတ္ရန္ ျမန္မာျပည္ျပန္ရံုကလဲြလုိ ့တျခားနည္းမရွိေတာ့ပါ။ ထို ့အတြက္ေၾကာင့္ က်မျမန္မာျပည္ျပန္ပါေတာ့မည္။ 


ထို အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ကာယကံရွင္ကိုယ္တုိင္ ျမန္မာျပည္မျပန္ခင္ က်မဆီမွ အကူအညီေတာင္းခံရင္း ေျပာျပသြားေသာျဖစ္ရပ္မွန္ ဇါတ္လမ္းေလးကို ျပန္လည္တင္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီး မွာ မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ရင္း ရင္တြင္းခံစားခ်က္မ်ားကို ေျပာျပျပီး က်မခ်ိတ္ေပးေသာပဲြစား နွင့္ ေနာက္ရက္တြင္ ျမန္မာျပည္သို ့ျပန္သြားပါေတာ့သည္။


တေစၦေျခာက္ခံရျခင္း

က်မအိမ္ေထာင္က်ေသာအခါ က်မအေဒၚ ေဖေဖ့အကို၏မိန္းမ က မဂၤလာ ကိစၥမ်ားကို လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးပါသည္။ က်မေဖေဖက ၀န္ထမ္း ျဖစ္၍ ထား၀ယ္တြင္ တာ၀န္က်ေနျပီး ေမေမက ေမာ္လျမိဳင္ ေရေပၚေစ်းထဲတြင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ထားပါသည္။ က်မေဖေဖနွင့္ေမေမ က ပိုက္ဆံသာေပး၍ လစ္လွ်ဴ ရႈထားခဲ့ပါသည္။ သို ့ေသာ္ က်မအတြက္ေမေမက တလလွ်င္ လခ သေဘာမ်ဳိးေပးပါသည္။ က်မအမ်ဳိးသား က သူ ့သူငယ္ခ်င္း ရထားေသာလုိင္းခန္းတြင္ ေနထိုင္ရန္ အစစအရာရာ စီစဥ္ထားျပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို ့နွင့္ က်မ ကိုယ္၀န္ရရွိခဲ့ပါသည္။ က်မကုိယ္၀န္ရထားမွန္းသိေသာ ေမေမက စားစရိတ္အျပင္ ေဆးခန္းသြားျပဘို ့အတြက္ပါ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ပါသည္။ က်မေမြးဖြားရန္အတြက္ ေမေမရွိရာေမာ္လျမိဳင္သုိ ့ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ က်မသြားေသာေန ့က စေနေန ့ျဖစ္ပါသည္။ ေမာ္လျမိဳင္ သုိ ့ေရာက္ေသာအခါ ေမေမက ေဖေဖရွိရာ ထား၀ယ္သုိ ့ သြားေနေသာေၾကာင့္ ဆိုင္က အလုပ္သမား မ်ားက အိမ္ေသာ့ေပး၍ ေနေစခဲ့ပါသည္။ တနဂၤေႏြေန ့ နံနက္ နွစ္နာရီခဲြ ခန္ ့တြင္ က်မ ခါးထဲမွ မ်က္ကနဲ ခံစားလုိက္ရပါသည္။  သို ့ေသာ္ က်မျပန္ အိပ္ဘုိ ့ၾကိဳးစားပါသည္။ ဘယ္လုိမွ အိပ္လုိ ့မရေတာ့ပါ။ ခါးထဲမွ ေတာ္ေတာ္ကို ကိုက္ခဲေနပါသည္။ က်မအမ်ဳိးသား က ရံုးကခြင့္ယူ၍ လုိက္ပို ့ျပီး ျပန္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသုိ ့ေ၀ဒနာကို ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားက နံနက္ ငါးနာရီတြင္ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ ့ရွိ ေပၚျပဴလာသားဖြားအထူးကု ဆးခန္း သို ့ပို ့ေပးခဲ့ပါသည္။ သူလဲအတူတူ က်မႏွင့္ ရွိေနပါသည္။ က်မတုိ ့၏ သားဦးေလး ကို နံနက္ ေျခာက္နာရီ ဆယ့္ခုနစ္မိနစ္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ ေဆးခန္းတြင္ အခန္းေပးထားပါသည္။ အခန္းထဲတြင္ ကုတင္နွစ္လံုးထည့္ထားျပီး အလည္တြင္စားပဲြတလံုးရွိပါသည္။ အခန္းေပါက္ ကိုေတာ့လုိက္ကာနွင့္ကာထားပါသည္။ တံခါးမရွိပါ။ က်မနွင့္ သား က ကုတင္တလံုး က်မအမ်ဳိးသားက ကုတင္တလံုး နွင့္အခန္းထဲတြင္ အဆင္ေျပစြာ ေနထိုင္နုိင္ပါသည္။ စားေရးေသာက္ေရးကိုေတာ့ ဆိုင္က ခ်က္ျပီး လာပို ့ပါသည္။ ထိုသုိ ့နွင့္ သံုးရက္ေျမာက္ေသာညတြင္ျဖစ္ပါသည္။ က်မ ျဖတ္ကနဲ နုိးလာေသာေၾကာင့္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လုိက္ရာ အခန္း၀မွ ဆံပင္ရွည္ကိုဖားလွ်ားခ်ထားေသာ ကိုယ္၀န္နွင့္အမ်ဳိးသမီး လုိက္ကာကို မ၍ ၀င္လာသည္ကို အတုိင္းသားျမင္ေနရပါသည္။ မ်က္နွာကိုေတာ့မျမင္ရပါ။ က်မရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းခုန္ေနသည္ကို ျပန္ၾကားေနရျပီး ေၾကာင္၍ ၾကည့္ေနမိ ပါသည္။ ျပီးေတာ့မွ က်မအမ်ဳိးသားကို သတိရသြားေသာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသား၏အမည္ကို ေအာ္ေခၚမိပါသည္။ သို ့ေသာ္ အသံလုံး၀မထြက္ပါ။ က်မကသာ အားယူ၍ေအာ္ေနေသာ္လည္း ဘာသံမွကိုမထြက္လာပါ။ ထိုအမ်ဳိးသမီး  တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ကုတင္နားေရာက္ခါနီးမွ ေၾကာက္လြန္း၍ အသားကုန္ေအာ္လုိက္မိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္မွ အသံထြက္သြားျပီး က်မအမ်ဳိးသားက ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာျဖစ္တာလဲ ဟုအလန္ ့တၾကားနွင့္ထလာပါသည္။ က်မေဘးဘီကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ထို အမ်ဳိးသမီး ၏ အရိပ္အေယာင္ကို လံုး၀မျမင္ရေတာ့ပါ။ က်မလဲဘာမွမေျပာဆိုနိုင္ေတာ့ပါ။ ေတာ္ေတာ္ကို ဆို ့နင့္ေနပါသည္။ က်မအမ်ဳိးသားက ေရကို မန္းျပီး တိုက္ပါသည္။ က်မအမ်ဳိးသားကို ဟုိဘက္ကုတင္မသြားပါနဲ ့ က်မနားမွာ ေနရန္သာေခၚထားမိပါသည္။
မနက္မိုးလင္းမွ အေၾကာင္းစုံကို ရွင္းျပျပီး ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္လုိက္ရာ က်မ တေစၦေျခာက္ခံလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထို အျဖစ္အပ်က္ကို  ယခုျပန္လည္ေရးသားေနေသာအခ်ိန္တြင္ပင္ က်မထုိေန ့ ထိုအခ်ိန္သုိ  ့ျပန္ေရာက္ေနသည့္ အတုိင္းပင္ ျမင္ေယာင္ေနမိပါေတာ့သည္။

Friday, March 1, 2013

၂၀၁၃ ထမနဲပဲြ(Rensselaer in USA)



ကုိနန္းရွင္(ခ) ကိုဇင္ http://www.myshmm.com/